چند مدت پیش، منزل یکی از بستگان بودم، کودک پنج، شش ساله‌ای داشت. این کودک دقیقا پای یکی از برنامه‌های ماهواره نشسته و مشغول دیدن بود. پدر این کودک، چنان از فرزندش تعریف و تمجید می‌کرد؛ که مثلا علیرضای من(کودکش) خیلی باهوش است و بیشتر از سن و سال خودش می‌فهمد.
گفتم؛ چطور؟!
گفت: هرچیزی را که می‌بیند، می‌تواند از آن تقلید کند؛ مثل تقلید صدا، حرکات موزون و... البته قفل شبکه‌های ماهواره‌ای را هم می‌تواند، باز کند و کلی تعریف و تحسین‌های دیگر.
در ادامه می‌گفت؛ من و مادرش از همان کودکی، برنامه‌های ماهواره‌ای، تلوزیون و بازی را به صورت آزادانه در دسترس او قرار دادیم تا زمانی که به سن نوجوانی و جوانی برسد، دیگر طمع دیدن این برنامه‌ها را نداشته باشد؛ به اصطلاح از این گونه ابزارهای رسانه‌ای اشباع شود و در آینده به دنبال فساد نرود.
می‌گفت؛ این معضل که در حال حاضر گریبانگیر برخی از جوانان شده و متأسفانه به دنبال فساد می‌روند، به این خاطر است که والدینشان آن‌ها را در کودکی محدود کرده‌اند.
از او سوال کردم؛ آیا تا به حال یک نخ سیگار به فرزندت داده‌ای که بکشد؟
فوری جواب داد؛ نه
سوال کردم؛ قبول داری یک روز در آینده زمانی که فرزندت بزرگ شد، امکان دارد سیگار بکشد؟ جواب داد؛ بله امکان دارد.
به او گفتم؛ پس الان هم به فرزندت سیگار بده که وقتی به سن نوجوانی و جوانی می‌رسد از سیگار کشیدن اشباع شود و دیگر سیگار نکشد.
مکثی کرد و سر به زیر انداخت و به فکر فرو رفت.
به او گفتم؛ این حرف شما مانند این است که به بچّه سیگار بدهی که بکشد، تا وقتی بزرگ شد، سیگاری نشود! تازه چه بسا نسبت به آن حریص‌تر نیز بشود. همچنانکه، اگر به فرد تشنه آب شور داده شود، نه تنها سیراب نمی‌شود بلکه تشنه‌تر نیز می‌شود.
امام جعفرصادق(علیه‌السلام) در این باره فرموده: «مَثلُ الدُّنیا کَمَثلِ ماءِ البَحرِ کُلَّما شَربَ مِنهُ العَطشان أَزدادَ عَطشاً حَتّی یَقتلُهُ. دنیا مانند آب دریاست که هر چه شخص تشنه از آن بیشتر بیاشامد، تشنگیش بیشتر شود تا او را بکشد.»[
